Ένα παράδειγμα Εκπαιδευτικού Δράματος

Στο θερινό σχολείο που παρακολούθησα φέτος στο Πανεπιστήμιο Freie του Βερολίνου, ο καθηγητής μας Manfred Schewe μας πρότεινε μια άσκηση που έμεινε χαραγμένη στη μνήμη μου.

Μας ζήτησε να στήσουμε με καρέκλες το Τείχος του Βερολίνου. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Oι μισοί κοιτούσαμε προς τη μία πλευρά του Τείχους, οι άλλοι προς την αντίθετη. Κι ύστερα μας είπε:

«Είστε οι πέτρες πάνω στο Τείχος. Μιλήστε. Τι βλέπετε;»

Με τα «δραματικά» μας μάτια μεταφερθήκαμε σε μια άλλη εποχή.

Με λίγες καρέκλες και τη δύναμη της φαντασίας μας, ζωντάνεψε μπροστά μας μια ολόκληρη εποχή. Και το πιο συγκλονιστικό: δεν την ακούσαμε απλώς, τη βιώσαμε.

Αυτό είναι το Εκπαιδευτικό Δράμα.

Μια μέθοδος που κάνει τα παιδιά να μαθαίνουν με όλες τους τις αισθήσεις, να «μπαίνουν» σε ρόλους, να αυτοσχεδιάζουν, να αγγίζουν τη γνώση με τρόπο βιωματικό.

Μια διαδικασία που τα διδάσκει να εκφράζονται με φυσικότητα, να συνεργάζονται, να αναπτύσσουν ενσυναίσθηση, να συνδέουν το μάθημα με την πραγματική ζωή.

Το Εκπαιδευτικό Δράμα δεν είναι απλώς μια τεχνική διδασκαλίας.

Είναι μια εμπειρία που κάνει τη μάθηση ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ, ΖΩΝΤΑΝΗ, ΑΛΗΘΙΝΗ.